دادگاه تجدیدنظر داوود رضوی برگزار نشد

تائید حکم ۵ سال و سه ماه حبس برای ابراهیم مددی

حکم محکومیت ابراهیم مددی، نایب رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه که در مردادماه سال ۹۵ از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ۵ سال و سه ماه حبس تعزیری محکوم شده بود، توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر انقلاب تهران عیناً تأیید شد. همچنین امروز چهارشنبه قرار بود که جلسه دادگاه تجدیدنظر داوود رضوی عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران در شعبه ۳۶ دادگاه انقلاب برگزار شود که به دلیل عدم حضور قاضی به زمانی دیگر موکول شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، حکم پنج سال و سه ماه حبس تعزیری ابراهیم مددی نایب ریس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر دادگاه انقلاب تهران تأیید و به شعبه اجرای احکام ارسال شد.

پیش‌تر صالح نیکبخت وکیل مدافع دو نفر از اعضای هیات مدیره‌ی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی طی یادداشتی در این خصوص گفت: “پرونده اعضای سندیکای کارگری شرکت واحد مجدداً به جریان افتاده و جلسه دادگاه تجدیدنظر آقای داود رضوی ۹ آبان ماه برگزار می‌شود.

ابراهیم مددی

ابراهیم مددی بیش از شصت سال سن دارد و از بیماری دیابت، چربی خون، فشار خون و پروستات حاد رنج می‌برد. همچنین به دلیل اینکه سال گذشته سکته گوشی کرده است یک گوش وی کاملاً شنوایی را از دست داده و گوش دیگرش نیز قدرت شنوایی بسیار کمی دارد”.

پیش‌تر صالح نیکبخت وکیل مدافع ابراهیم مددی در خصوص اتهام مطروحه به وی گفته بود: “اتهام آقای مددی رفتن به سمت پایانه اتوبوس‌های شرکت واحد در میدان آزادی جهت توزیع شیرینی به مناسبت روز کارگر در بهار سال ۱۳۹۳ و نیز حضور او در اسفندماه این سال در وزارت کار و رفاه امور اجتماعی برای پیگیری موضوع حداقل دستمزد کارگران برای سال ۹۴ بوده است. ابراهیم مددی در مردادماه سال ۹۵ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی احمدزاده به ۵ سال و ۳ ماه حبس محکوم شد. در حالی که نامبرده در همان شب بازداشت به علت فقد دلیل آزاد شده بود”.

لازم به یادآوری است که ابراهیم مددی در تاریخ ۸ اردیبهشت سال ۱۳۹۴ کمتر از سه روز پیش از روز جهانی کارگر  به همراه داوود رضوى، دیگر فعال کارگری توسط ماموران امنیتی بازداشت و سپس به زندان اوین منتقل شدند. این دو فعال کارگری پس از ۲۲ روز بازداشت موقت با قرار کفالت صد میلیون تومانی آزاد شدند.

ابراهیم مددی پیش از این نیز به دلیل دفاع از حقوق کارگران و فعالیت‌های سندیکایی به سه سال و شش ماه حبس محکوم و زندانی شده بود و با پایان دوران محکومیت در تاریخ ۳۰ فروردین ماه ۱۳۹۱ از زندان اوین آزاد شده بود.

داوود رضوی

همچنین امروز چهارشنبه ۹ آبان ماه ۱۳۹۷، قرار بود که دادگاه تجدیدنظر داوود رضوی عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران در شعبه ۳۶ دادگاه انقلاب برگزار شود که به دلیل عدم حضور قاضی برگزاری دادگاه به زمانی دیگر موکول شد.

داوود رضوی پیشتر به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور» به ۵ سال حبس محکوم شده است.

در حکم شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران علیه داوود رضوی، اساس اتهام او «برگزاری تجمعات به بهانه‌های مختلف از جمله روز جهانی کارگر و حداقل دستمزد کارگران» و تهیه و انتشار عکس از این تجمعات که دادگاه آن را «خوراک تبلیغاتی ضد انقلاب» نامیده، عنوان شده است.

دادگاه همچنین به دعوت‌نامه‌ای که داوود رضوی برای شرکت در یک اجلاس بین المللی وابسته به سازمان جهانی کار دریافت کرده اشاره نموده و آن را به عنوان «سندی» دال بر ارتباط او با «عناصر جریان کارگری اپوزوسیون خارج از کشور» محسوب کرده است.

در هیچ بخش از حکم صادره، دادگاه مدرکی دال بر انجام اقدام مجرمانه ارائه نداده است. دادگاه تجدید نظر داوود رضوی روز ۱۳ آبان درشعبه ۳۶ دادگاه انقلاب برگزار شد.

سازمان عفو بین الملل قبلتر خواهان لغو فوری حکم داوود رضوی و ابراهیم مددی و به رسمیت شناخته شدن حق کارگران برای تشکیل و عضویت در اتحادیه‌های صنفی مستقل شده بود.

ازوبلاگ : https://www.hra-news.org/?p=177193        دیانا بیگلری فرد

دلنوشته ** نیلوفر ایمانیان

کاش می دانستم بار این غم هایم را چگونه تاب بیاورم

وقتی جالان کش نسل های قبل و قبل تر هستم.

وقتی در بیدار خواهان بیداری اما در درون زاده ی تاریکی شده ام.

وقتی پر از حرف هستم اما صدا خفه کن زنان را به ارث برده ام.

وقتی مستقل هستم اما در پس نگاه ازاردهنده ی مردمان می شکنم.

انقدر بار این غم را تاب اورده ایم که داریم خفه می شویم

حتی دیگر نمی خواهم موجود لطیف باشم

می خواهم سنگی شوم بر سر تمام انان که حقانیت را در من کشتند

انان که ازادی را با افکار و وعده و وعید و مذهبشان از من در من خاک کردند

انان که می طلبند اما جز خشم و خون،یاری رسانشان نیست

انان که بین من و عشق خطی کشیده اند از جنسیت

هرچه می خواهم پرواز کنم اخر یا بال من به این نخ زخمی

یا یار من در دل این نخ نامرعی گرفتار می شود.

اخرش می گویند:

 من زن هستم و تو مرد

من فرمانبردار و مطیع و تو…

ما همه قربانی اجدادمان یا شاید قدیمی تریم

ما همه غم داریم….

به جای چیدن بند نافمان،انرا دورمان پیچیدند و کشته شدیم در هوای باورها و عقیده ها

اما من می گویم:

او هم مرد است

گریه اگر بد بود برای همه بد بود

چرا می گویند مردها گریه نمی کنند؟

دلم می گیرد از ان همه بغضی که موهای پدرم را سفید کرد

دلم می گیرد از بار سنگینی که بر دوش پدران است

و هنوز هم به ما یاد می دهند

پدر اب داد …پدر نان داد…

دلم می گیرد از کوهی که خودش تکیه گاهی ندارد…

به راستی که چه بد با ما کرده اند….

قول می دهم مادر شدم گریه را قدرت مرد به کودکم یاد دهم و بی تابی را قدرت زن

یادش می دهم …نه کوهی و نه صبری

یادش می دهم هرچه را با یاری یارش می تواند بسازد

یادش می دهم نه لطافت نه جنگی

یادش می دهم انسانیت و بشریت و بس

یادش می دهم زن و مرد هر دو با هم زمینی شدند

هر دو با هم برهنه بودند

هر دو با هم تصمیم می گرفتند

و هر دو پیر شدند و اسمانی

یادش می دهم

قلبش مذهبش و قاضیش چشمانش

یادش می دهم

زن و مرد یاری کنند هر دو برابر

دنیا شود جایی برابر

جایی که خدا بهشت نامیدش

 از وبلاگ:  http://www.zanoazadegy.blogspot.de  بنام نیلوفر ایمانیان